Wyszukiwanie preparatu według nazwy

Arava i Rifampin Injection

Ustalenie interakcji Arava i Rifampin Injection oraz możliwości ich łącznego przyjmowania.

Wynik kontroli:

Arava <> Rifampin Injection

Aktualność: 14.08.2023 Recenzent: Shkutko P.M., k.n.m, in

W bazie danych oficjalnych katalogów wykorzystywanych do tworzenia serwisu stwierdzono interakcję ustaloną statystycznie na podstawie wyników badań, która może albo prowadzić do negatywnych konsekwencji dla zdrowia pacjenta, albo wzmacniać wzajemny pozytywny efekt. W celu rozwiązania problemu wspólnego przyjmowania leków konieczna jest konsultacja lekarska.

Konsument:

Leflunomidu może powodować problemy z wątrobą, i wziąć go z innymi lekami, które mogą wpływać na stan wątroby, takie jak ryfampicyna może zwiększać to ryzyko. Należy unikać lub ograniczyć spożywania alkoholu w trakcie leczenia tymi lekami. Zadzwoń do swojego lekarza od razu, jeśli masz gorączkę, dreszcze, ból stawów lub obrzęk, nietypowe krwawienie lub zasinienie, wysypka na skórze, swędzenie, utrata apetytu, zmęczenie, nudności, wymioty, ciemny mocz, jasny stolec, i/lub zażółcenie skóry lub oczu, jak to mogą być oznaki i objawy uszkodzenia wątroby. Ponadto, ryfampicyna może zwiększyć poziomy w krwi i efektów leflunomidu, które mogą zwiększyć i inne poważne skutki uboczne, takie jak uszkodzenia nerwów i zaburzenia funkcji szpiku kostnego w wyniku niskiej liczby różnych typów komórek krwi. Możesz być bardziej podatne na rozwój niedokrwistość, krwawienia lub infekcji z powodu niskiej krwi. Niech lekarz wiem, czy tworzysz pieczenie, drętwienie, mrowienie lub ból w broń, ręce, nogi lub stopy. Może być konieczne dostosowanie dawki lub bardziej częste obserwacja lekarza dla bezpiecznego stosowania obu leków. Ważne jest, aby powiedzieć lekarzowi o wszystkich innych leków używasz, w tym witamin i ziół. Nie zaprzestać stosowania jakichkolwiek leków bez konsultacji z lekarzem.

Profesjonalista:

Uważnie śledzić: niedawny, towarzyszących lub późniejszego wykorzystania (nie zaleca się leflunomidu okresu wymywania lub procedury) innych agentów powoduje uszkodzenie wątroby może zwiększyć ryzyko uszkodzenia wątroby, związane z leflunomidom. Wzrost transaminaz wątrobowych, zapalenie wątroby, żółtaczka/cholestaza, niewydolność wątroby i ostra martwica wątroby zostały zarejestrowane z leflunomidom. Wątrobie enzym wysokościach, zwykle miękkie (2-krotnie górnej granicy normy lub mniej) i zdecydować, kontynuując leczenie. Oznaczone wysokości (więcej niż 3 razy VGN) zdarzały się rzadko, i przywrócone po zmniejszeniu dawki lub przerwaniu leczenia, w większości przypadków. Jednak, zgonów, związanych z ciężką kontuzją wątroby odnotowano również rzadko. Przegląd 2009 leflunomidu niekorzystne raporty o wydarzeniach w USA food and drug administration, stwierdzonych 49 przypadkach poważne uszkodzenia wątroby, w tym 14 przypadków śmiertelnej niewydolności wątroby, w okresie od sierpnia 2002 do maja 2009 roku. Jeszcze pięciu pacjentów konieczna jest transplantacja wątroby i dziewięć pacjentów zagrażających życiu wydarzenie. W tym przeglądzie, jednoczesne przyjmowanie innych hepatotoksyczne leki i już istniejącej choroby wątroby związane z największym ryzykiem urazu wątroby podczas leczenia leflunomidom. W szczególności, 46 z 49 pacjentów były również przyjmuje inne leki, które były związane z uszkodzeniem wątroby, w tym metotreksat, TNF-alfa blokery, hydroksychlorochina, paracetamol, niesteroidowe leki przeciwzapalne i statyny, i 14 pacjenci istniejące wcześniej choroby wątroby, takie jak aktywne lub przewlekłe zapalenie wątroby i/lub alkoholu. Szacowany czas trwania oddziaływania leflunomidu przed rozpoczęciem ciężkiego uszkodzenia wątroby wynosi od 9 dni do 6 lat, większość z nich występuje w ciągu pierwszych 6 do 12 miesięcy leczenia.

Pharmacokinetically, jednoczesnego stosowania leflunomidu z ryfampicyna może zwiększać stężenie w osoczu krwi M1, aktywny metabolit leflunomidu, który odpowiada za jej działania w warunkach naturalnych. Po podaniu pojedynczej dawki leflunomidu przeprowadzono podmiotów, otrzymujących wielokrotne dawki ryfampicyny, maksymalne poziomy osocza M1 zostały zwiększone o około 40% w porównaniu z tylko administracji leflunomidu. Mechanizm nie został opisany, ale może obejmować ryfampicyna indukcji metabolizmu leflunomidu przez izoformy enzymów CYP450. Ze względu na długi okres półtrwania M1, poziomów może nadal rosnąć z kilkoma dozowania leflunomidu.

Sterowania: należy zachować ostrożność, jeśli leflunomidu stosuje się w połączeniu z ryfampicyna. Potencjał dla zwiększonego ryzyka toksyczności leflunomidu w tym obwodowy neuropatia, immunosupresja, ucisk szpiku kostnego i uszkodzenie wątroby powinny być brane pod uwagę. Enzymów wątrobowych i bilirubiny należy mierzyć przed rozpoczęciem terapii leflunomidom i co najmniej raz w miesiącu w ciągu pierwszych sześciu miesięcy leczenia, a następnie co 6 do 8 tygodni po. Pacjenci z poprzednich chorobami wątroby lub zwiększonym podstawowych enzymów wątrobowych (np. ALT więcej niż dwa razy VGN) nie powinni przyjmować leflunomidu. Pacjenci, którzy opracowują i podwyższony poziom ALT więcej niż trzy razy VGN, przy jednoczesnym podawaniu leflunomidu, należy przerwać leczenie i dać mycie procedur z cholestyramina lub węgiel aktywowany, aby przyspieszyć wydalanie aktywny metabolit leflunomidu z osocza, które w przeciwnym razie może potrwać do dwóch lat. Kolejna kontrola powinna być przeprowadzona co najmniej raz w tygodniu, podczas gdy wartość ALT w granicach normy i procedury wymywania w razie potrzeby powtarza się. Wszystkich pacjentów, leczonych leflunomidu należy skonsultować się z lekarzem, jeśli występują potencjalne oznaki i objawy uszkodzenie wątroby takie jak gorączka, wysypka, swędzenie, anoreksja, nudności, wymioty, zmęczenie, złe samopoczucie, ból w prawym hypochondrium, ciemny mocz, blady stolec, i żółtaczka.

Źródła