Anagrelide hydrochloride i Trihexyphenidyl Hydrochloride

• Nazwa niezastrzeżona: anagrelide
• Postać farmaceutyczna: nie
• Inne znaki handlowe: Agrylin

Obniżenie podwyższonego poziomu płytek krwi i związane z tym ryzyko zakrzepowo-zatorowych i krwotocznych zdarzeń u pacjentów z małopłytkowość wtórnego nadciśnienia thrombocytopenia (T) i innych mieloproliferacyjnych. Mianowany został sierotą leku przez FDA do leczenia Ge.

Kontrola czasu wschodniego, zazwyczaj opiera się na nawarstwiania podejście. Leczenie trzustki agent (na przykład, anagrelide, hydroksymocznik), zazwyczaj zarezerwowane dla pacjentów wysokiego ryzyka (np. wiek >60 lat, posiadających w historii zakrzepica żył głębokich i/lub płytek krwi ≥1,500,000/mm3) rozwoju zakrzepowych i/lub powikłań krwotocznych. Niektórzy lekarze zalecają również cytoredukcyjny terapia w pośrednim-ryzyko i pacjentów (na przykład, 40-60 lat, płytek krwi >1,000,000/mm3, i sercowonaczyniowi współczynniki ryzyka-palenie tytoniu, nadciśnienie tętnicze, hipercholesterolemia, cukrzyca lub] lub dziedzicznej trombofilii).

Hydroksymocznik (często w połączeniu z niskimi dawkami aspiryny) w ogóle jest lekiem z wyboru u pacjentów wysokiego ryzyka z et z powodu udowodnionej skuteczności i rzadko toksyczności ostrej. Jednak, z powodu potencjalnej leukemogenic efekty z hydroksymocznik przy długotrwałym stosowaniu lub kolejno z innymi lekami cytostatycznymi, anagrelide lub interferonem Alfa zaproponował jako alternatywnej terapii u pacjentów wysokiego ryzyka, szczególnie u pacjentów młodszych (<40-60 lat), i te, które nie odpowiadają lub nie może tolerować hydroksymocznik. Rozważyć dokładnie użyciu niskich dawek kwasu acetylosalicylowego jednocześnie z anagrelide na podstawie względnych ryzyka zakrzepicy i tętniczej krwawienia u poszczególnych pacjentów. (Zob. konkretnych leków lub produktów interakcji.)

• Nazwa niezastrzeżona: trihexyphenidyl
• Postać farmaceutyczna: nie
• Inne znaki handlowe: Artane, Trihexane

Dodatkowego leczenia wszystkich form zespołu parkinsona.

Może zmniejszyć częstotliwość i długość okulogiryczny kryzysów, nadmierne wydzielanie śliny, spastyczne skurcze, i dyskinezy i zdejmowanie psychicznej bezwładności i depresji, charakterystyczny dla wszystkich form zespołu parkinsona.

Kontrola pozapiramidowych reakcji wywołanych leków przeciwpsychotycznych (np. fenotiazyny, thioxanthenes).